vrijdag 18 januari 2013

Her heerlijkste couscousrecept on the planet

Echt, dat vind ik echt!!

Men neme:

- couscous zoveel je nodig hebt voor je gezin
- kippenbouillon
- 2 kipfilets
- 1 ui
- 1 courgette
- 1 rode paprika
- 1 aubergine
- 2 wortelen
- bokaaltje tomatenpassata
- beetje safraan, peper en zout
- koriander, een handvol blaadjes volstaat


Hoe maak je het:

- Maak de couscous volgens de aanwijzingen van de verpakking.
- Bak de kip in een ruime pan. Ik gebruik hiervoor meestal de wokpan.
- Voeg de ui toe.
- Voeg de andere groenten toe. (in principe moet je eerst de 'harde soorten' doen en dan pas de anderen, maar ik heb gewoon alles tegelijk erin gedaan)
- Doe er 1 kopje kippenbouillon bij
- Voeg de tomatenpassata toe tot de groenten 'onder' staan.
- voeg safraan, peper en zout toe, en ook de korianderblaadjes
- laat ongeveer een half uur pruttelen.

Klaar!



zondag 13 januari 2013

Altijd gehaast

Jenthe lijkt in veel opzichten altijd haast te hebben. Haast om groot te worden bedoel ik daarmee.

Het begon al bij de bevalling: ze had geen zin om te wachten tot haar tijd daar was, en kwam 2 weken te vroeg ter wereld. Geen problemen mee: ik had het ook wel gehad met die dikke buik (dat ik bijna 5 jaar later eigenlijk nog steeds geen dunne buik zou hebben, wist ik natuurlijk nog niet).

Toen kwamen de typische vaardigheden, dat deed ze eigenlijk maar een ietsje sneller dan anderen of zelfs ietsje trager (zo wilde ze pas kruipen nadat ze aan de kantjes kon lopen). Maar haar breintje, dat had haast.

Op 14 maanden verbeterde ze me dat een koe geen 'boe' zei maar 'meuh'/ Op 1.5 begon ze met tweewoordzinnetjes, voor haar tweede verjaardag kende ze alle kleuren en zei spontaan aan het verkeerslicht dat rood stoppen is en groen verder rijden. Voor haar derde verjaardag begon ze spontaan nieuwe woordjes te maken met de letters die ze kende uit onze namen (bv pan). Net na haar derde verjaardag kende ze bijna alle letters en las ze op straat de naamborden van winkels  ("mama wat is kebab?"). Tellen kan ze tot 100, sommen maken over de brug van 10, in het engels telt ze tot 20. Muzikaal is ze nog straffer: van eender welk liedje waarmee ze in haar hoofd zit zoekt ze zelf de noten op piano of viool. Ze herkent muziekinstrumenten op klankkleur waarvan de meeste kinderen het bestaan nog niet afweten.

Ik kan wel blijven doorgaan met die opsomming, maar ik denk dat mijn punt wel duidelijk is. 't Is een straffe madam en ik ben heel fier op haar. Maar mijn hart doet ook een beetje pijn om dit allemaal op te schrijven. Want ze is zo gehaast om groot te worden, mijn kleine meisje! Van mij mocht het allemaal wel wat langzamer gaan, dan had ik wat meer tijd om haar te zien groot worden, en had zij wat meer tijd om mama's kleine meisje te zijn...



I guess that I can hold you
one more time before you grow.
And tell you that I love you
so that you will always know.

Please let me tie your shoe again.
One day you'll tie your own.
And when you think back to this time
I hope it's love I've shown.

Can I help you put your coat on?
Can I please cut up your meat?
Can I pull you in the wagon?
Can I pick you out a treat?

Tonight could I please wash your hair?
Can I put toys in the bath?
Can I help you count your small ten toes
before I teach you math?

Before you join a baseball team
can I pitch you one more ball?
And one more time can I stand near
to make sure you don't fall?

Let's take another space-ship ride
Up to the Planet Zoor.
Before our Cardboard Rocket
doesn't fit us anymore.


zaterdag 12 januari 2013

het leven zoals het is: kerstvakantie

Ik heb deze kerstvakantie weer héél veel foto's gemaakt :-)

Hier een kleine selectie...





Zomaar een zaterdag

rust in huis

Op zaterdag gaat Jenthe viool spelen, en papa is naar de les. In huis houden we het lekker rustig, met de volledige verzameling playmobil op tafel :-)

vrijdag 11 januari 2013

Juweeltjes!

Op een verloren dinsdagavond ga ik graag eens aan de knutsel. Naaien is dan geen optie (ik naai bij mijn ouders thuis) wegens geen machine, bakken en koken doe ik liever overdag,

Juweeltjes maken vind ik op zo'n avond ideaal: kost niet zo veel tijd, maakt niet zo veel rommel, en het resultaat is altijd leuk om de volgende dag mee te pronken op het werk :-)


Mijn materialen haal ik bij vlijtig liesje, maar ik gebruik net zo goed kralen van de kinderen, en knutselpapier van de action of het kruidvat.

work in progress
oorbelletjes

en bijpassende hanger

mijn favoriet :-)


maandag 7 januari 2013

Als jij de tijd kon terugdraaien...

... welke periode in jouw leven zou je dan willen overdoen? En waarom? Om er dingen aan te veranderen, of om gewoon te herbeleven wat je toen hebt meegemaakt?

Ik denk terug... Aan de tijd dat ik met mijn vriendinnetje Lien speelde. We klommen in bomen, bouwden kampen, speelden spelletjes of met de barbies. We maakten 'kletterende' ruzie om daarna weer verder te spelen alsof er niks was gebeurd. 's Avonds steevast telefoon: het eten stond op tafel en ik moest maken dat ik thuiskwam! De dag erna, hetzelfde verhaal, maar dan was Lien diegene die gebeld werd.


Ik denk terug... Aan de tijd dat ik net samen was met Pasjoefel. Staan kussen bovenaan de trap tijdens de pauze op de fanfarerepetitie, en elke keer een beetje giechelen als we betrapt werden door iemand. Lange wandelingen maken in de lente, en ergens op de grond gaan zitten op een rustig weggetje om gewoon te praten over de dingen des levens. Oneindig veel kussen en knuffelen, oneindig veel dromen van later. Bijna alles kwam uit.


Ik denk terug... Aan de zwangerschap van Jenthe. Elke week lezen hoe ons kindje groeide in mijn buik en wat er die week zou bijkomen. Hand in hand naar de echo's kijken en bang verlangen naar de bevalling. De spanning toen mijn water brak: nu zou het gaan gebeuren.


Ik denk terug... Aan het moment dat ik Lotte écht begon te zien en haar in mijn hart sloot. Ze leefde zowat in de draagdoek, en anders zat ze op schoot rond te kijken. Lief en verlegen, zacht en ingetogen. Ik zou terug willen gaan en haar 100 000 kusjes willen geven en vertellen dat ik van haar hou.


Ik denk terug... Aan de onverwachtse zwangerschap van Joppe. De vertwijfeling en de angst, niet weten of ik dit wel ging kunnen. Ik heb gevochten, om uit de PND te geraken van Lotte, en te kunnen genieten van Joppe. Ik zou mezelf willen vertellen dat alles echt goed komt. Dat een derde kindje reuze meevalt en dat ik hem meteen graag zal zien.

Een heel klein jumpsuitje...

In februari word ik normaal weer tante! Hiep hiep hoera :-)
Voor een verse baby, kruip ik met veel plezier achter mijn naaimachine om jumpsuitjes te maken. Ik peilde al een hele tijd geleden naar haar stoffenvoorkeur, sloeg mijn slag op het stoffenspektakel, en wachtte tot de feestdrukte voorbij was om er in te vliegen!


Dit is de eerste:
patroon: Kiind jumpsuit maat 56



Van het laatste restje maakte ik nog een shirtje voor Jenthe, die met zo'n lief stofje echt in de wolken gaat zijn! Het is een stenzo-tricotje van Herbert textiel, het modelletje komt uit Ottobre. (maar ik heb onderaan eens trikje toegevoegd)



dinsdag 1 januari 2013

tussen de feesten tussendoor

een kerstvakantie is hier traditioneel erg volgeboekt met feestjes. Geen erg, ik geniet daar enorm van, en ik heb het geluk om kinderen te hebben die best wel functioneren in de drukte ;-)

Af en toe lassen we wel een rustdagje in, meestal wordt die in pyjama doorgebracht. Oook deze vakantie zijn de rustdagjes even fijn als de drukke dagen: samen spelen met de kindjes, geen huishouden doen, makkelijk eten, zelf ook even tijd nemen voor iets fijns.

Een paar dagen geleden haalde ik op zo'n rustdag mijn flock- en flexfolie boven. Samen met 2 ponstoestelletjes (of hoe zoiets ook heet) en de inspiratie van de kids maakte ik deze shirtjes. Voor Lotte in vrolijk geel, voor Jenthe in ubermeisjesachtig roze.





En wat Pasjoefel dan doet op zo'n dag? Dutten, en dit: