... welke periode in jouw leven zou je dan willen overdoen? En waarom? Om er dingen aan te veranderen, of om gewoon te herbeleven wat je toen hebt meegemaakt?
Ik denk terug... Aan de tijd dat ik met mijn vriendinnetje Lien speelde. We klommen in bomen, bouwden kampen, speelden spelletjes of met de barbies. We maakten 'kletterende' ruzie om daarna weer verder te spelen alsof er niks was gebeurd. 's Avonds steevast telefoon: het eten stond op tafel en ik moest maken dat ik thuiskwam! De dag erna, hetzelfde verhaal, maar dan was Lien diegene die gebeld werd.
Ik denk terug... Aan de tijd dat ik net samen was met Pasjoefel. Staan kussen bovenaan de trap tijdens de pauze op de fanfarerepetitie, en elke keer een beetje giechelen als we betrapt werden door iemand. Lange wandelingen maken in de lente, en ergens op de grond gaan zitten op een rustig weggetje om gewoon te praten over de dingen des levens. Oneindig veel kussen en knuffelen, oneindig veel dromen van later. Bijna alles kwam uit.
Ik denk terug... Aan de zwangerschap van Jenthe. Elke week lezen hoe ons kindje groeide in mijn buik en wat er die week zou bijkomen. Hand in hand naar de echo's kijken en bang verlangen naar de bevalling. De spanning toen mijn water brak: nu zou het gaan gebeuren.
Ik denk terug... Aan het moment dat ik Lotte écht begon te zien en haar in mijn hart sloot. Ze leefde zowat in de draagdoek, en anders zat ze op schoot rond te kijken. Lief en verlegen, zacht en ingetogen. Ik zou terug willen gaan en haar 100 000 kusjes willen geven en vertellen dat ik van haar hou.
Ik denk terug... Aan de onverwachtse zwangerschap van Joppe. De vertwijfeling en de angst, niet weten of ik dit wel ging kunnen. Ik heb gevochten, om uit de PND te geraken van Lotte, en te kunnen genieten van Joppe. Ik zou mezelf willen vertellen dat alles echt goed komt. Dat een derde kindje reuze meevalt en dat ik hem meteen graag zal zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten